Filmy architektura

Zdruzgotana po niespodziewanej śmierci męża, Beth (Rebecca Hall) zostaje sama w domu nad jeziorem, który dla niej zbudował. Stara się najlepiej jak potrafi, ale dopadają ją koszmary. Na miejscu ma niepokojące wizje, wbrew radom przyjaciół zaczyna grzebać w dobytku męża, chcąc odpowiedzi. To, co znajduje, to tajemnice zarówno dziwne, jak i niepokojące, kobieta postanawia jest rozwiązać.

Cary Grant po raz czwarty i ostatni w swojej karierze wystąpił w filmie Alfreda Hitchcocka i gra specjalistę od reklamy, który za sprawą Jamesa Masona i Eve Marie Saint wplątany zostaje w aferę szpiegowską, porwany, uwikłany w morderstwo, ścigany, a w jednej z najsłynniejszych scen - atakowany przez samolot a wreszcie walczy o życie na ogromnej skale Mount Rushmore, pośród gigantycznych rzeźb twarzy amerykańskich prezydentów. Bądź spokojny, mistrz napięcia nie pozostawi swego aktora i widzów w takim zawieszeniu.

Pan Hulot przyjeżdza do Paryża na spotkanie z biznesmenem. W trakcie swojego krótkiego pobytu, będzie zwiedzał wieżowiec, trafi na wystawę mebli, spotka swojego starego znajomego, który pokaże mu swój dom, oraz wybierze się na uroczyste otwarcie nowej restauracji, na którym spotka grupę amerykańskich turystek. Oczywiście nic nie będzie się działo normalnie.

Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...

Podczas jednego z wystawnych bali, Pan Neville - młody rysownik, zgadza się podpisać kontrakt z Panią Herbert na namalowanie posiadłości jej męża. Ma na to dwanaście dni, ponieważ w tym czasie, pan domu wyjeżdża do Southampton. Wszystko wydaje się układać znakomicie, do momentu, gdy córka Pani Herbert, Pani Talmann, zasugeruje Panu Neville'owi, że jest jedynym świadkiem zabójstwa Pana Herberta.

Zmęczony wędrowiec staje przed okazałą, wielką budowlą, która prawdopodobnie jest katedrą. Wchodzi do środka i zasypia na stojąco, zupełnie nieświadom tego, co ma stać się za chwilę. Nagrodzona na festiwalu Siddgraph alegoryczna opowieść Tomka Bagińskiego o człowieku jako nieodłącznej części świata.

Policyjny detektyw z wydziału zabójstw Catherine Palmer prowadzi śledztwo w sprawie seryjnego mordercy, który zabija kobiety torturując je metodami masochistycznymi. Wszystkie ofiary pozostawia z wyłupionymi oczami. Catherine tropiąc mordercę dociera do grupy kobiet, w której szczególną uwagę zwraca Vickie oraz doktor Broussard - terapeuta, który był powiązany z wszystkimi ofiarami.

Rain i Sky to dwójka przyjaciół, która wspiera się w chwilach dobrych i złych. Rain, przekonany o swoim życiowym pechu, poznaje przypadkiem Payu - niezwykle przystojnego i uzdolnionego chłopaka, który z pasją angażuje się w uliczne wyścigi motocykli. Mimo iż na początku pomiędzy mężczyznami pojawia się mnóstwo zgrzytów, z czasem zdają sobie sprawę, jak bardzo pociąga ich w sobie wzajemny upór. Sky zmaga się z demonami z przeszłości. Po tym jak boleśnie złamano mu serce, nie angażuje się w nic więcej niż jednonocne przygody bojąc się, że ponownie się zakocha i zostanie porzucony. W taki też sposób poznaje Prapaia. Po wspólnie spędzonej nocy mężczyzna nie jest w stanie o nim zapomnieć i zrobi wszystko, by zwrócić na siebie jego uwagę. I choć bolesne wspomnienia ciągle dają o sobie znać, skorupka, w której ukrył się Sky, powoli zaczyna pękać.

Wypadek powodujący wiele ofiar - runięcie starej, czynszowej kamienicy zamieszkanej gęsto przez najbiedniejszych - zwraca uwagę na działalność wielkiego przedsiębiorstwa budowlanego, którego właścicielem i dyrektorem jest niejaki Nottola. Wykop pod fundamenty budowanych przezeń wieżowców był, jak się okazuje, bezpośrednią przyczyną osunięcia się gruntu i zawalenia stojących w pobliżu starych domów. Nottola, szermując hasłem modernizacji miasta i cywilizacyjnego postępu, uzyskuje zezwolenie Rady Miejskiej na kontynuowanie robót. Śledztwo zostaje umorzone. Z kolejnych domów przeznaczonych do rozbiórki wysiedla się lokatorów. Tylko lewicowym członkom Rady, którzy na własną rękę kontynuują dochodzenie, wychodzi na jaw, że tereny, na których mają stanąć luksusowe wieżowce, przeznaczone były pod tanie budownictwo komunalne, a Nottola wszedł w posiadanie tych terenów drogą korupcji.

Awangardowy malarz Leonardo Ferri (Franco Nero), zmęczony bezwzględnością handlarzy eksploatujących jego talent, popada w obłęd. Jest jednak zbyt cennym źródłem zysku, aby mu pozwolono egzystować w spokojnym wiejskim ustroniu.