Filmy samobójstwo, kobieca nagość, lustro

Opowieść o miłości wyprzedzającej swój czas i intymnej więzi zdolnej przełamać niejedno tabu, ubiera w kostium – akcja rozgrywa się w Bretanii w 1770 roku – jak najbardziej współczesne pragnienia i uczucia. Bohaterkami filmu są szykowana do aranżowanego małżeństwa arystokratka Heloiza oraz przybyła z Paryża malarka, Marianna. Ta druga ma namalować portret tej pierwszej, ale w sekrecie: Heloiza nie chce bowiem pozować, buntując się w ten sposób przeciwko przymusowemu zamążpójściu. Marianna dyskretnie obserwuje swoją modelkę, intensywnie tworzy, ale niszczy kolejne wersje obrazu. Czuje, że nie pozna prawdziwego oblicza młodej kobiety tak długo, jak sama będzie ukrywać własne. Czasem burzliwa, jak ocean u wybrzeży Bretanii, czasem intymna, jak cisza panująca w malarskiej pracowni; relacja pomiędzy obiema kobietami przyjmie nieoczekiwany kierunek. Arystokratkę i artystkę połączy wspólna tajemnica.

Sidonie Laborde (Léa Seydoux) pracuje jako służąca i z poświęceniem służy kapryśnej królowej Marii Antoninie (Diane Kruger). Zamieszki w Paryżu zwiastują wybuch rewolucji.

Pielęgniarka Martha Beck i jej kochanek Raymond Fernandez, znani jako "zabójcy samotnych serc", podróżują po USA, mordując po drodze kilkanaście kobiet, które odpowiedziały na ich ogłoszenia matrymonialne. Martha udaje siostrę Raymonda, a kiedy ten zdobywa zaufanie samotnych wdów, wspólnie mordują je i okradają. Dwaj detektywi, z Nowego Jorku, Elmer C. Robinson i Karol Hildebrandt rozpoczynają śledztwo. Szybko orientują się, że mają do czynienia z seryjnymi mordercami.

XIV wiek, opactwo Benedyktynów w północnych Włoszech. Do klasztoru przybywa angielski franciszkanin Willhelm z Baskerville ze swym sekretarzem i uczniem. W starym, bogatym i szanowanym w Europie opactwie ma się odbyć ważne spotkanie o charakterze polityczno- religijnym na temat ubóstwa Jezusa Chrystusa. Tuż przed przybyciem Willhelma w opactwie ginie w tajemniczych okolicznościach jeden z mnichów. Uczony i inteligentny Anglik prowadzi śledztwo, ale morderstwa się mnożą, co komplikuje sprawę.

Jest to I część trylogii zemsty, jaką stworzył Park Chan Wook. Nie słyszący mężczyzna w akcie desperacji postanawia porwać pewną dziewczynkę by ratować swoją ukochaną siostrę, która umiera na skutek nieudanego przeszczepu. Niestety przypadkowo zabija zakładniczkę. Jej ojciec postanawia się zemścić...

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Julie traci w wypadku samochodowym męża, Patrica, wybitnego kompozytora oraz córeczkę Annę. Julie zaczyna nowe życie, anonimowe i niezależne, świadomie odrywając się od wszystkiego tego, czego miała niegdyś pod dostatkiem. Pewna dziennikarka podejrzewa, że Julie jest autorką dzieła swego męża; Julie zaprzecza, być może zbyt kategorycznie. Olivier, młody asystent Patrica, od dawna kocha Julie. Aby wyrwać ją z odosobnienia decyduje się na skończenie "Koncertu dla Europy", dzieła niedokończonego w wyniku śmierci kompozytora. Krok po kroku towarzyszy Julie w jej wysiłkach unikania zasadzek, które zagrażają jej wolności...

Gdzie przebiega granica między rzeczywistością, a omamem wzrokowym i jak dalece można ją nagiąć? Do czego zdolny jest świetny iluzjonista gdy chce osiągnąć to, o czym marzył? Czy potrafi wskrzesić kobietę swojego życia? A może właśnie taki był plan, aby umarła, by później...

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".